مهارت برنامه‌ریزی برای کودکان پلی برای رسیدن به موفقی

 یک بار بیشتر نمی توانیم هر لحظه از زندگی را تجربه کنیم؛ بهتر نیست تک تک ثانیه های زندگی مان را قدر بدانیم؟ بیشتر شماها معتقدید که عمر ما که گذشت اما نمی‌خواهیم بگذاریم سختی هایی را که ما کشیدیم فرزندانمان تجربه کنند. آفرین بر شما. شما انتخاب کردید که با باور هرچه پیش آید خوش آید مقابله کنید. اولین گام شما این است که بتوانید کودکان را با برنامه‌ریزی آشنا کنید و عادتشان دهید با برنامه بودن.

برنامه ریزی برای کودکان یعنی چه؟

 برنامه ریزی برای کودکان فعالیتی مستمر است که کودک شما را به هدف می رساند و هدف آن ایجاد تغییرات مطلوب در رفتار است. برنامه ریزی مبتنی بر اصولی است که شما باید به فرزندتان این اصول را بیاموزید و در برنامه‌ریزی حامی آن‌ها باشید تا در این امر مهارت پیدا کنند.

اولین اصل، خودشناسی است

به فرزندان باید کمک کنید خودشان را بشناسند. محدودیت‌ها و توانایی‌ها،  نقاط قوت و نقاط ضعف.  مثلاً همیشه موزیک گوش می دهید. شب ها دیر یا زود بخوابید؟ بله برنامه‌ریزی شما را محدود می کند، ولی این محدودیت نباید زندگی عادی و بعضی عادات و فعالیت های شما را مختل کند بلکه باید با توجه به خصوصیات خود برنامه ریزی کنید.

واقع‌بینی دومین اصل است

اگر می خواهید کودکتان با برنامه‌ریزی در تحصیل و کار و زندگی پیش برود، فرزندتان باید با برنامه‌ریزی زندگی کردن را یاد بگیرند. لذا فهرستی از کارهای روزانه که حتما باید انجام دهند با همکاری هم مشخص کنید و سعی کنید آنها را در برنامه بگنجانید زمانی برای تفریح، زمانی برای استراحت و …

فرد محوری را در برنامه ریزی فراموش نکنید

 برنامه ریزی هر کس باید متناسب با ویژگی‌های خودش باشد. ارزیابی مستمر آخرین اصل است، خصوصاً در ابتدای راه، زیرا احساسی و بر مبنای انتظارات غیرواقع بینانه‌ی ماست. لذا داشتن مشکلات طبیعی است و برنامه همیشگی نیست، در بازه‌های زمانی برنامه ریزی را بررسی کنید و اصلاحات را انجام دهید.

برنامه ریزی برای کودکان چگونه است؟

احتمالاً بیشتر مشکل شما این است که نمی‌توانید چطور برنامه ریزی برای کودکان کنید، یا چطور برنامه ریزی را به کودکان آموزش دهید. این که به کودک خود بفهمانید که هر کاری زمان مخصوص خودش را دارد و هر وقت نمی تواند برنامه تلویزیون را تماشا کند، اولین قدم را برداشته اید. زمان برنامه مهم است، روزانه، هفتگی، یا ماهانه باشد. برنامه زمان‌محور است (بر این اساس باعث انجام کارها می شود) یا تکلیف‌محور ( اتمام  وظایف مبنای برنامه قرار دارد). فهرستی از فعالیت های روزانه را همراه خود کودک تهیه کنید در آخر هم اولویت‌بندی انجام کارها را فراموش نکنید. فردا، هفته آینده، بعد از حمام، تا یک ماه دیگر، یک دقیقه بعد …

کودکان قادر به درک مفهوم زمان نیستند. کودک شما با مفهوم زمان و مکان آشنا نیست. به تدریج و مرور زمان یاد می گیرد. اگر شما والدین به این امر واقف باشید، در صحبت کردن با کودک این نکته را در نظر می‌گیرید که او منظورتان را از «چند دقیقه دیگر بهت غذا می دهم» نمی فهمد. به همین راحتی می توانید با در نظر گرفتن میزان درک بچه‌ها از بسیاری بدرفتاری های آنها پیشگیری کنید. اگر چند دقیقه وقت بگذارید و این مطلب را بخوانید بیشتر متوجه منظورمان خواهید شد.

« 20 دقیقه دیگر می رویم پارک!». درک این جمله برای شما بسیار راحت است. برای آن برنامه ریزی می کنید و میدانید طی این زمان می توانید لباس ها را از ماشین لباسشویی بیرون بیاورید و پهن کنید، یا ظرف‌های جمع شده را در ظرف شویی را بشویید. اما درک آن برای کودکتان آسان نیست. مثل آن است که با او انگلیسی حرف بزنید. او می‌فهمد که قرار است به پارک برود اما درک زمان و مفاهیمی مثل «فردا»، «هفته آینده»، «سه ماه دیگر» برایش غیر ممکن است. به همین دلیل است که ناراحت می‌شود و گریه یا بدرفتاری می کند. آینده برای  او «بعد» و گذشته در «قبل» خلاصه شده است. «وقتی رفتی رختخواب»، «وقتی رفتیم خونه مادربزرگ»، «وقتی بابا برگشت» برایش معیارهای مشخص‌تر از روزهای هفته یا ساعت‌های روز است. کودکان معمولاً از ۵ یا 4 سالگی به بعد زمان را درک می‌کند اما گاهی تا قبل از 6 سالگی روزهای هفته، ساعت‌های روز و زمان های حال، گذشته و آینده برایشان کاملاً مبهم است. پس به سن رشد فرزندتان در آموزش‌ها توجه کنید.