تقریباً هیچکس از دروغ گفتن یا دروغ شنیدن خوشش نمی‌آید. ولی پدرها و مادرها به این دلیل که مسئول تربیت فرزندان خود هستند، با شنیدن دروغ از زبان بچه‌ها بیشتر ناراحت می شوند. اما باید بدانیم که کودکان به دلایل مختلف یا با الگوبرداری از رفتار والدین ، به دروغ گویی روی می‌آورند.

دروغ مخالف راستگویی و درستکاری است و در همه فرهنگ ها و جوامع کار زشتی محسوب می شود. علت اصلی دروغگویی در کودکان بسیار پیچیده است و نیاز به تجزیه و تحلیل شخصیت هر فرد دارد. اگرچه بعضی افراد ممکن است آن را یک رفتار زنانه بدانند ، اما تحقیقات نشان می دهد که در دروغگویی بین زنان و مردان تفاوت معناداری وجود ندارد و دروغگویی به جنسیت افراد مربوط نمی‌شود. در خیلی از موارد پدر و مادر نگران این هستند که فرزندشان زیاد دروغ می‌گوید.

انواع دروغگویی در کودکان

برخی والدین دروغ گفتن فرزندان خود را عادی می دانند. اگرچه دروغ گفتن در سنین جوانی طبیعی به نظر می‌رسد ، اما همیشه رفتار درستی نخواهد بود. به عنوان مثال ، کودک 2 ساله درک درستی از اهمیت حقیقت و راستگویی ندارد ، اما همان کودک در سن 10 سالگی باید تفاوت بین درست و غلط را درک کند. همچنین طبیعی است که کودک 5 ساله در خواب و خیالات خود غوطه ور شود و داستان های طولانی و غیر واقعی را تعریف کند. والدین باید بدانند که این کودک قصد ندارد با گفتن داستان های تخیلی و داستان های دروغین کسی را فریب دهد. به گفته سپیده دانایی ، روانشناسان دروغ های کودکان را به هفت دسته تقسیم می کنند:

علايم دروغگويی

وقتی کودکان دروغ می گویند ، در بسیاری از موارد متوجه می‌شویم که او دروغ می‌گوید. کودکان بسیار ناتوان تر از بزرگسالان هستند که بتوانند نشانه های دروغ گفتن خود را مخفی کنند. برخی از علائم دروغ  که در کودک قابل مشاهده است: افزايش ضربان قلب، نفس نفس زدن، رنگ پريدگي، بيقراري و اضطراب، خشکي دهان، شتابزدگي و عجله، فراموشکاري، پنهان کردن دست ها، گاز گرفتن لب، پوشاندن بخشي يا نيمي از دهان به وسيله دستان و انگشتان و برقرار نکردن تماس چشمي.توجه به این نکته مهم است که این علائم نشانه قطعی دروغ گفتن نیستند و کودک ممکن است این علایم را به دلایل دیگری مانند اضطراب یا مشکل در برقراری ارتباط صحیح با دیگران نشان دهد.

7 راهکار عملی که شما را یاری می کند بچه هایی راستگو تربیت کنید:

مرحله دوم: معلم خوبی باشید

از همان سنین پایین ، کودکان مانند یک دوربین فیلمبرداری هر آنچه را که از شما می بینند و می شنوند ضبط و تقلید می کنند ، بنابراین الگوی خوبی باشید. به طور مثال زمانیکه بخاطر هزینه بلیط نیم‌بها سن کودک را کم می‌گویید؛ او متوجه این موضوع می شود و حتی ممکن است در آن لحظه بگوید که من 3 سالم نیست. من 4 ساله هستم. بنابراین با گفتن دروغ های کوچک و بزرگ از همان کودکی دروغ گفتن را به او یاد ندهید.

مرحله سوم: لاف زدن و پز دادن را دروغ گفتن ندانید

به کودکتان کمک کنید تفاوت بین رویا و واقعیت را درک کند و سعی کنید بدون اینکه او را دروغگو بنامید ، روی دروغ گفتنش اسم بگذارید. به عنوان مثال ، هنگامی که کودک شما با دوستانش در مورد ماشین کنترل پرنده خود صحبت می کند و آن را توصیف می کند ، می توانید به او پیشنهاد دهید که به دوستانش بگوید که دارد “شوخی” می‌کند و حقیقت را توضیح دهد. به یاد داشته باشید که همه کودکان گاهی چاخان می‌کنند اما اجازه ندهید که این رفتار تبدیل به دروغگویی در کودکان شده و مشکل ساز شود.

مرحله ششم: راستگویی اش را تحسین و تقویت کنید

وقتی کودک شما راست می‌گوید، او را تشویق کنید. فرض کنید کودک 3 یا 4 ساله شما ظرف مربا را می شکند و به جای اینکه بگوید “من این کار را نکردم” ، مکث می کند و می گوید: “ببخشید”. در این صورت ، بلافاصله بگویید که از صداقت او راضی هستید و پس از تشویق او ، جریمه شکستن شیشه مربا را تعیین کنید. اگر فرزندتان به خانه آمد و درمورد جایی که بوده حقیقت را بیان کرد ، به او اطمینان دهید که به عنوان پاداش صداقت ، به او اجازه می دهید تا وقت بیشتری را با دوستان خود بگذراند. او را آرام کنید تا از ترس مجبور به دروغ گفتن نشود. اگر قبل از اینکه شما بدانید حقیقت را به شما گفت ، كمتر از حد معمول او را تنبيه كنيد.

مرحله هفتم: کمک گرفتن از متخصص و مشاور

کودکان بالای 10 سال که دائما دروغ می گویند باید از نظر مشکلات عاطفی و روانی مورد معاینه قرار بگیرند. بعضی از آنها می دانند که دارند دروغ می‌گویند اما به هیچ وجه ناراحت نیستند. این بچه‌ها هم نیاز به پیگیری و معاینه دارند. در مورد دروغ گویی نمی توانیم بی تفاوت باشیم ، اما رفتار ما باید متناسب با کار اشتباه کودک باشد. در مورد کودکی که خیلی حساس است ، اخم یا تغییر حالت چهره ممکن است کافی باشد. اگر بین رفتار ما و کار بدی که کودک انجام داده تناسبی وجود نداشته باشد و ما نسبت به دروغ گفتن او واکنش شدیدی نشان دهیم ، به عنوان مثال کودک فکر می کند پدر و مادر دیگر او را دوست نخواهند داشت. او با خودش فکر می کند که دیگر او را دوست نداری و او در این دنیا تنهاست! این تفکر نه تنها مانع کارهای بد او نمی‌شود، بلکه انزوا و گوشه‌گیری و مشکلات دیگری را ایجاد می‌کند.